ROZDZIAŁ 152

Kiedy rano usłyszałam budzik czułam się jeszcze bardziej zmęczona niż kiedy kładłam się w nocy. Telewizor grał, a Justin nie spał i z udawanym uśmiechem patrzył na mnie. Chciałam już mu coś powiedzieć, ale powstrzymałam się i poszłam do łazienki. Zimny prysznic mnie obudził i nawet trochę poprawił humor. Ubrałam się w sukienkę ciesząc się, że w Californii wiecznie świeci słońce. Zaczęłam trochę stresować się prezentacją i robiąc śniadanie cały czas trzymałam w jednej ręce notatki. Wtedy pojawił się on i objął mnie od tyłu. Od razy odgarnął moje włosy i pocałował w szyję.

-Gdybym miała jakieś problemy, np w szkole to wolałabyś żebym ci o nich powiedziała?

-Mów mi od razu takie rzeczy. Coś się dzieje? Mam tam zadzwonić?

-Chodzi mi o to, że skoro ty martwisz się o mnie i chciałbyś żebym ci mówiła takie rzeczy to ja, martwiąc się o ciebie, też chciałabym wiedzieć co się dzieje. Czy wszystko jest dobrze?

-Jest świetnie. Zaraz się ubiorę i cię odwiozę.

-Wybij to sobie z głowy. Zaśniesz przed kierownicą i nas zabijesz. Jadę sama.

-Nie przesadzaj Kasiu-przyciągnął mnie mocniej.

-Lubię być twoim króliczkiem, ale musisz traktować mnie poważnie kiedy ja mówię serio. Nie jestem twoim psem, ale żoną.

-Kochanie, to tylko stres. Nie dzieje się nic specjalnego. Nie chcę się z tobą kłócić. Przecież wiesz, że jesteś dla mnie najważniejsza i bardzo cię szanuję.

Chcę to zobaczyć na Twitterze-zaśmiałam się.-Dzisiaj sama pojadę do szkoły, a ty masz odespać.

-Kiedy ze mną naprawdę jest wszystko dobrze-wsunął ręce pod moją sukienkę.

-Jeżeli wypoczniesz dostaniesz nagrodę, a jeżeli nie to podjedziesz ze mną do kilku butików i będziesz musiał na mnie czekać aż wydam trochę twoich pieniędzy.

-Możesz wydawać ile chcesz. Przecież są też twoje.

-Ile musiałabym wydać żebyś był zły?

-Naprawdę dużo, ale potrafiłabyś mnie uspokoić-jego ręce wsuwały się pod moją bieliznę.

W środku robiło mi się już gorąco, więc szybko chwyciłam go za nadgarstki i przełożyłam jego ręce na biodra. Przed wyjściem jeszcze raz powtórzyłam mu żeby szedł spać, bo inaczej się na niego obrazę i nie będzie już tak fajnie. W końcu udało mi się oderwać go od siebie i wyjść. Wcisnęłam się do swojego Mercedesa i pojechałam do szkoły. Kiedy zatrzymałam się tylko po kilku minutach szukania dobrego miejsca od razu zobaczyłam Jake'a. Szybko wysiadłam z auta i przywitałam się z nim.

-Zabawowy weekend, łóżko było za wygodne czy problemy z kalendarzem?

-Opcja druga-uśmiechnęłam się.-Jak nasza prezentacja?

-W przyszłym tygodniu-zaśmiał się widząc moją minę.-Myślałem, że dziewczyny ci powiedziały.

-One nie chodzą przecież na biologię-uderzyłam go notatkami w brzuch.-Wiesz, że uczyłam się do trzeciej i odkąd wstałam nie wypuściłam ich z rąk?

-Tak się kończy niechodzenie do szkoły Kate.

-Bardzo zabawne-zaśmiałam się.-Czyli dzisiaj nic ciekawego w szkole nie ma.

-Hannah wczoraj zaczęła rozdawać "Boskie zaproszenia" na swoje urodziny, które będą już w ten weekend.

Nagle zbliżyła się Phoebe i przytuliła mnie na przywitanie.

-Czy rozmawiacie o boskich zaproszeniach Hanny na jej urodziny, które będą już w ten weekend?

-Mniej więcej-Jacob uśmiechnął się.-Gdzie ona teraz jest?

-Poszła łapać kogoś z drużyny-wyjaśniła Phoebe.

Jacob podziękował jej skinieniem głowy i poszedł w kierunku boiska. Dziewczyna zwróciła się wtedy do mnie i podzieliła się najnowszym newsem. Okazało się, że Jake i Hannah od soboty są razem. Miałam jednak udawać przed nią zaskoczenie, bo podobno chciała powiedzieć mi to osobiście. W drodze do szkoły odpowiedziałam jej o swoim wyjeździe do Stratford. Nie dawałam dużo opisów, bo wydawało mi się, że nie będą jej ciekawić. Kiedy odeszłyśmy od jej szafki nagle zobaczyłam Hannę zbliżającą się z szerokim uśmiechem. Od razu wiedziałam co trzyma w rękach, ale kiedy mnie o to spytała udawałam, że nic nie wiem.

-To boskie zaproszenia na moje urodziny, które odbędą się już w ten weekend-pokazała mi je dokładnie i podała dwa.-Dla Kate i Justina. Wybacz, że wpisałam jego nazwisko, ale nigdy nie pamiętam jak zapisuje się twoje. No ale przecież to tylko kwestia czasu-zaśmiała się.-Będziecie mogli, prawda?

-Myślę, że tak. Przecież nie może nas to ominąć.

-Macie wyglądać bosko i to dosłownie.

-Justin wleci na skrzydłach-zachichotała Phoebe.

Pod nosem też zaczęłam się śmiać. Później w drodze do klasy zaczęłam ją wypytywać o co chodzi z tą boskością. Kiedy mi wszystko wyjaśniła byłam lekko zdziwiona, ale gdyby Hannah chciała robić zwykłe urodziny byłoby to bardziej zastanawiające. Tego dnia miałam naprawdę mało lekcji i nie chciało mi się czekać na dziewczyny, więc pożegnałam się z nimi po lunchu. Kiedy odpaliłam już silnik nagle Hannah zapukała w szybę.

-Tak rzadko Justin cię nie odwozi, że trzeba to wykorzystać-uśmiechnęła się.-Mi nic się nie stanie jak opuszczę zajęcia artystyczne. I tak już dokończyłam pracę.

-A Phoebe? Też się zrywa?

-Nie, ona zostaje, bo bla bla. My możemy za to pojechać na zakupy.

Pomysł nie brzmiał źle, więc szybko się zgodziłam i razem z Hanną pojechałyśmy do jej ulubionego sklepu, który, jak powiedziała, musiałam zobaczyć. Muszę przyznać, że ubrania były tam tak ładne jak i drogie. Ona nie była wybredna i wzięła do przymierzalni chyba milion rzeczy. Ja wzięłam tylko jedną sukienkę, którą mi doradziła. Kiedy ją mierzyłam wydała mi się dziwna, bo była jasna i skąpa. Wyszłam w niej i czekałam na Hannę. Kiedy wyszła wyglądała cudownie. Chyba odkryłam dlaczego tak lubi ten sklep. Wszystko było w jej stylu(albo po prostu miała z niego wszystkie rzeczy) i wyglądała świetnie w ich ubraniach.

-Reszty już nie będę mierzyć. Podobają mi się. A ty bierzesz sukienkę?

-Chyba to nie do końca moj styl. Boskość to dla mnie bardziej grecka bogini, a nie aniołek Victoria's Secret.

-Nie pieprz głupot. To moja impreza i ta sukienka jest idealna.

-Po prostu tobie się podoba-zaśmiałam się.

-Ludzie mają wyglądać seksownie, a nie przyjść w prześcieradłach. W zeszłym roku wszyscy mieli ubrać się na czarno albo czerwono i w sumie seksownie było, ale całość wyglądała jak burdel. Dlatego teraz ma być jasno.

W końcu zgodziłam się na nią żeby jej też było milej. Następnie ruszyłyśmy do dwóch sklepów z butami. Na sam koniec padło na bieliznę. Ekspedientka dokładnie mnie wymacała żeby powiedzieć mi na końcu, że chodzę w za małym staniku. Moim zdaniem nie był zły, ale nie chciałam się z nią kłócić. Potem naznosiła mi do przymierzalni kilka rożnych modeli. Gdyby Hannah nie była w stanikowym szale powiedziałabym, że nie mam czasu, ale w takim wypadku nie miałam wyjścia. Po godzinie spędzonej w przymierzalni miałam już serdecznie dość i powiedziałam kobiecie, że biorę wszystko.

-Posiadanie chłopaka jest kosztowne-uśmiechnęła się Hannah kiedy płaciłam przy kasie prawie tysiąc dolarów za bieliznę.

-Ja dopiero zaczynam...

-Hmm, czy ja o czymś nie wiem?

-Ja i Jake, od soboty oficjalnie razem-uśmiechnęła się.-Nawet nie wiesz jaka jestem podjarana. On mi się długo podobał, nawet kiedy byłam jeszcze z poprzednim chłopakiem.

-To już na imprezie będziecie szaleć jako para.

-To dla niego te koronki. Po urodzinach pierwszy raz się razem prześpimy.

Hannah zaczęła mi opowiadać o swoim dość bujnym życiu seksualnym, które prowadziła od swoich 15 czy 16 urodzin. Nie wiem czy to dobre określenie, ale byłam pod wrażeniem. W końcu udało mi się zmienić temat, bo kiedy zaczęła mi opowiadać o swoich przygotowaniach niechcący zgodziłam się odwalić je razem z nią i czekało mnie trochę nieprzyjemnych rzeczy. Powiedziałam jej, że nie mam też za dużo czasu, bo umówiłam się na słowo z Justinem, że nie będę nigdzie chodzić po szkole. Chichocząc przeprosiła mnie, że tak mnie umęczyła. Odwiozłam ją do domu, a potem wróciłam do Justina. Szybko krzyknęłam, że jestem i pobiegłam na górę schować torby. Wiedziałam, że go tam nie będzie, więc powiesiłam sukienkę na wieszak i zaczęłam wyciągać pięknie popakowaną bieliznę.