Serdecznie zapraszam do czytania mojego bloga. Posty będą zamieszczane często(2/tydzień). Jeśli Wam się spodoba dodawajcie komentarze(lub wciskajcie reakcje), a wtedy będzie mi bardzo miło. Możecie również kontaktować się ze mną(dane w rubryce 'o mnie') lub śledzić na twitterze (@JnnRock). Wszystkim chętnie odpiszę ;)
Oprócz tego bardzo dziękuję za odwiedzanie i komentowanie bloga. Nigdy nie myślałam, że moje 'wypociny' przeczyta tak dużo osób. Nie jestem pewna czy jest w tym trochę mojej pasji, ale lubię pisać tego bloga. Od czasu do czasu wczuwam się w główną bohaterkę i jest to bardziej moi niż pisanie na konkursy literackie. Jeszcze raz dziękuję za każdy komentarz, bo dzięki nim uśmiecham się zawsze jak tu wchodzę i naprawdę daje mi to dużo wewnętrznego szczęścia, kiedy widzę choć jeden pod najnowszą notką. Gdy są trzy umieram już z podniecenia i myślę, że wolę moje trzy od trzydziestu na innym blogu, bo tutaj widzę osoby, które komentują już od pierwszych postów.
Chciałabym podziękować też osobom, które mnie inspirują, bo to dzięki nim stwarzam coraz bardziej rozwinięte i moim zdaniem ciekawsze postacie. Jestem również wdzięczna wspierającym i pomagającym mi, w szczególności K. i N.


Na koniec mam malutką prośbę. Chciałabym, dla własnej satysfakcji, zyskać większą ilość czytelników i to byłoby bardzo miłe gdyby ktoś skomentował mój blog na swoim lub umieścił gdziekolwiek link. Po prostu sama nie wiem co zrobić i proszę o małą pomoc.
Z góry dziękuję.


Peace&Love
J.


19 czerwca 2013

ROZDZIAŁ 142


Czułam się cholernie z myślą, że znowu zobaczyłam tę jego gębę. Naprawdę nikt nie był dla mnie takim chamem jak on. Po dwudziestu minutach siedzenia z głową przyciśniętą do poduszki odwróciłam się w stronę głaszczącego mnie po plecach Justina.
-Obiecałeś-powiedziałam zakrywając oczy, które zaczęły wypełniać łzy.
-Nie zachowuj się jak dziecko-powiedział poważnie.-On jest moim przyjacielem i ma prawo tu przychodzić żeby się ze mną spotkać albo tylko mnie odwiedzić.
-Nie widzisz jaki on jest w stosunku do mnie? Cały czas mnie obraża i uważa za głupią dziwkę.
-Dobrze, że ty jesteś dla niego taka miła i uprzejma.
-Jeżeli jestem taka okropna to idź do niego i posłuchaj jak mówi, że znowu mam okres i szaleję-przerwałam.-Ja chciałam spędzić kilka dni tylko z tobą.
-Twist zameldował się w hotelu i jeśli aż tak bardzo ci on przeszkadza to ja mogę jeździć do niego. Nie chcę żebyś była przez niego smutna, a tym bardziej płakała.
-Jestem samolubna-wtuliłam głowę w jego klatkę piersiową.-Chciałam spędzić z tobą cały weekend. Cieszyłam się na to jak szczeniaczek i nie wytrzymałam kiedy go zobaczyłam. Wiem, że nie powinnam, ale nie potrafię inaczej. To bardziej twój dom niż mój i nie chcę żebyś przeze mnie nie mógł tu z nim siedzieć, więc powiem, że mi to nie przeszkadza-spojrzałam w jego rozśmieszone oczy.
-Jesteś bardzo... skomplikowana-uśmiechnął się.-Nie chciałem żebyś już dziś go zobaczyła. Powinienem cię uprzedzić, ale obawiałem się, że właśnie tak zareagujesz. Wiesz, że jesteś najważniejsza króliczku.
Zdobyłam się na mój najlepszy uśmiech. Później pocałowałam go w policzek i poszłam się przebrać. Pół dnia spędziliśmy na kanapie. Wszystko było tak jak lubię. Mogłam i trochę posiedzieć w ciszy, i trochę pochichotać kiedy zaczynał mnie cmokać. W końcu przyszedł czas na to co mi obiecywał. Dał mi dwie godziny na całe przygotowania. Na początku wzięłam ciepły prysznic i umyłam włosy. Mokra poszłam wybrać jakieś ciuchy. Nałożyłam białą bluzkę i ciemną spódnicę w złote wzory. Na koniec wzięłam do ręki szpilki i poszłam wysuszyć i ułożyć włosy. W końcu umalowałam usta wiśniową pomadką kończąc makijaż. Mój telefon zabrzęczał informując, że Justin już na mnie czeka. Zeszłam na dół po schodach, a potem zamknęłam za sobą drzwi wejściowe. Justin stał oparty o czarny samochód. Widząc mnie uśmiechnął się i otworzył mi drzwi. Nie przepadałam za wsiadaniem i wysiadaniem w spódnicy do tych wyścigowych samochodów, bo zawsze bałam się, że wszyscy zobaczą moje majtki. Biebs pochwalił mój strój. Uśmiechnęłam się zadowolona. W aucie trochę rozmawialiśmy. Około 19 byliśmy już przed budynkiem restauracji. Skierowaliśmy się do tylnego wejścia żeby nie wywołać żadnej sensacji. W takich sytuacjach zawsze czułam się jak ktoś niesamowicie ważny, bo za ochroniarza poniekąd robił mi Justin Bieber. Tylko dwóm osobom udało się zrobić nam zdjęcia. W środku poczułam na sobie wzrok większej liczby ludzi, ale Justin swoim zachowaniem ośmielał mnie i nie byłam aż tak skrępowana. Zajęliśmy trochę odgrodzony stolik i zamówiliśmy jedzenie. Na miejscu spędziliśmy jakieś dwie godziny. Po skończonym deserze ruszyliśmy do wyjścia. Na zewnątrz zaatakowało nas z piętnaście osób. Wszyscy chcieli zrobić chociaż jedno zdjęcie. Źle się czułam w otoczeniu tylu aparatów, których flashe w nocy oślepiają dziesięć razy bardziej niż w ciągu dnia. Justin pomimo wąskiego chodnika nie chciał wypuścić mnie z objęcia i szedł za pomagającym nam przejść pracownikiem restauracji. Na początku mnie wsadził do samochodu, a dopiero potem go obszedł i wsiadł ze swojej strony. Lubiłam kiedy tak się mną zajmował, bo czułam, że jestem dla niego osobą nadrzędną i bardziej przejmował się mną niż sobą. Bardzo mi to schlebiało. Takie wypadki nie umilały wieczoru, ale już w większym stopniu się do nich przyzwyczaiłam i po chwili prawie zapominałam, że coś się stało.
-Ach ta sława-zaśmiałam się.
-Tak, nie wiem jak to znosisz.
-Należy ci się nagroda za nastawienie-cmoknęłam go w policzek.-Gdyby tylko ten samochód był wygodniejszy... Specjalnie założyłam spódnicę.
-Ty łobuziaku!-zaśmiał się.-Następnym razem udowodnię ci, że nie jest aż taki zły.
Pod domem wysiadłam szybko z samochodu i czekałam aż Justin zrobi to samo. Chłopak w dwie sekundy znalazł się przy mnie i mocno przyciągnął do siebie. Jeszcze raz powiedział, że ładnie wyglądam, a potem razem weszliśmy do środka. Uśmiechnęłam się szeroko wiedząc, co się zaraz stanie. Biebs oparł mnie od razu na drzwiach i zaczął całować mnie po szyi. Mój oddech stawał się coraz płytszy.
-Pragnę cię króliczku-zaczął wpijać się we mnie mocniej.
Chwyciłam jego koszulkę przy dekolcie i odchyliłam głowę do tyłu. Po chwili Justin wziął mnie na ręce i zaniósł na górę. Nagle przed moimi oczami pojawił się piękny obraz. Nasza raczej chłodna sypialnia została wypełniona kolorowymi świeczkami. Być może dla innych wydałoby się to kiczowate, ale spodobało mi się w stu procentach, bo było to urocze. Nie byłam pewna czy on sądził to samo, ale wyglądał na zadowolonego widząc, że mi się podoba. Dał mi minutę na nacieszenie się widokiem, a potem wrócił do tego, co robił wcześniej. Zsunęłam z nóg szpilki i objęłam jego szyję. Musiałam pomóc mu znaleźć suwak spódnicy, ale w końcu udało nam się jej pozbyć. Cofnął się trochę i usiadł na łóżku. Oplatając go nogami usiadłam na jego kolanach. Zaczęłam go całować wsuwając ręce pod jego koszulkę. Po chwili Justin położył się ciągnąć mnie do siebie.
Rano wstaliśmy niemal w tej samej chwili. Owinęłam się prześcieradłem i ciągnąć Justina za rękę poszliśmy pod prysznic. Pod wpływem strumienia zimnej wody moje ciało pokryło się gęsią skórką. Bieber znowu zaczął mnie przytulać i całować. Po chwili wróciliśmy do łóżka.
-Kocham cię-powiedziałam kładąc głowę na jego piersi.
-Ja ciebie bardziej Kasiu.
Chcąc jakoś się odpłacić założyłam jego koszulkę bez rękawów, która była jakaś strasznie długa, więc wyglądała na mnie jak sukienka, i poszłam na dół do kuchni zrobić śniadanie. Po chwili wróciłam do niego z tacą pełną jedzenia.
Niespodziewanie Justin znowu przyciągnął mnie do siebie i zaczął dotykać po całym ciele. Chciałam zwrócić mu uwagę, ale zamiast tego zaczęłam go całować. Myślałam, że na tym się skończy, ale on jeszcze raz zabrał mnie do krainy rozpusty. Kiedy wróciłam do świata żywych i byłam w stanie normalnie odbierać informacje spojrzałam na zegarek wskazujący 13:30.
-Uwielbiam jak słodko jęczysz-szepnął mi do ucha obejmując mnie od tyłu.
-Wcale tego nie robię-odwróciłam się do niego przodem.
-Ależ tak-uśmiechnął się.
-To dlatego, że mnie podgryzasz.
-Nie tylko wtedy-gwałtownie wsunął między moje nogi.
-Nie rób tego tak niespodziewanie i nie kiedy patrzę ci w oczy-powiedziałam kiedy jego palec nie znajdował się już tam gdzie nie powinien, a ja znowu mogłam normalnie oddychać.
-Ale lubisz kiedy tak to robię. To twój słaby punkt króliczku-zaśmiał się.
-Przestań-odparłam ukrywając twarz w poduszkach.
W końcu wstaliśmy i mogliśmy spokojnie coś zjeść. Poszłam na chwilę do garderoby wyciągnąć jakąś czystą bieliznę i zwykłą sukienkę.
Nagle cały dom ogarnął dźwięk dzwonka. Spojrzałam pytająco na Justina, który znajdował się obok. Poprosiłam go wzrokiem żeby to on otworzył. Przez chwilę rozmawiał z kimś, a potem wrócił do salonu z czymś w rękach. Nie wiedziałam co znajduje się w jego rękach, ale po kilku sekundach sprawa się wyjaśniła.

1 komentarz: